W dniu 10 grudnia 2022 roku odszedł na „wieczny dyżur” Prof. dr hab.n.med. Józef Dzielicki. Ostatnie pożegnanie Pana Profesora odbyło się w dniu 15 grudnia 2022r. w Jego rodzimej Parafii Św. Józefa Robotnika w Tarnowskich Górach.
Pożegnaliśmy człowieka, niezwykłego, śmiem wręcz powiedzieć wybitnego, którego pasją życia była medycyna a zwłaszcza chirurgia.
Pan Profesor Dzielicki urodził się 11.01.1941 w Tarnowskich Górach, tam też uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej uzyskując w 1958 roku dyplom dojrzałości. W latach 1958-60 pracował w Zakładach Chemicznych oraz Miejskiej Radzie Narodowej w Tarnowskich Górach.
Studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej rozpoczął w 1960. Po uzyskaniu dyplomu lekarza medycyny w sierpniu 1966 i odbyciu stażu podyplomowego, podjął pracę w Szpitalu Miejskim Nr-2 w Tarnowskich Górach na stanowisku asystenta oddziału chirurgicznego. W maju 1969 został powołany do pełnienia okresowej, dwuletniej służby wojskowej, początkowo w Gubinie a następnie w Zabrzu. Po jej zakończeniu w 1971 został zatrudniony w Poradni Chirurgicznej ZOZ Zabrze, gdzie pracował do 1974 roku. Równocześnie w latach 1970-1974 byłem wolontariuszem w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej Śl.A.M w Zabrzu a w maju 1974 roku został w niej zatrudniony na pełnym etacie. Tam uzyskał dwie specjalizacje, z chirurgii ogólnej i torakochirurgii oraz stopień naukowy dr nauk medycznych.
W roku 1985 roku została powierzona Panu Profesorowi misja zorganizowania Kliniki Chirurgii Dziecięcej w Zabrzu. Wywiązał się z tego zadania perfekcyjnie. W krótkim czasie uzyskał kolejną, trzecią specjalizacje z zakresu chirurgii dziecięcej. Zorganizował i utworzył od podstaw, dynamicznie rozwijający się ośrodek kliniczny i dydaktyczno-naukowy, który w krótkim czasie stał się jedną z najważniejszych jednostek chirurgii dziecięcej w Polsce. W tej Klinice Pan Profesor stworzył unikatową szkołę chirurgiczna oparta na jego olbrzymim wielokierunkowym doświadczeniu i kunszcie chirurgicznym. Wykształcił całe grono doskonałych chirurgów dziecięcych, z których kilku pełni aktualnie funkcję ordynatorów oddziałów Chirurgii Dziecięcej na Śląsku.
W połowie lat dziewięćdziesiątych w arsenale technik chirurgicznych pojawiła się wideochirurgia, która stała się kolejną pasją Pana Profesora. Z jego inicjatywy w 1998 roku, za zgodą ówczesnego rektora Śląskiego Uniwersytetu Medycznego prof. Z. Religi, utworzono na bazie Kliniki Chirurgii Dziecięcej w Zabrzu 8 łóżkowe Akademickie Centrum Chirurgii Małoinwazyjnej dla Dorosłych i Dzieci będące multidyscyplinarnym, wielospecjalistycznym ośrodkiem chirurgii laparoskopowej i torakoskopowej. W krótkim czasie klinika stała się wiodącym w Polsce ośrodkiem chirurgii małoinwazyjnej, w której przeprowadzono wiele pionierskich zabiegów operacyjnych. Centrum to działało z rozmachem do 2007 roku. W 2008 roku Pan profesor odszedł z Kliniki i do ostatnich swoich dni operował zarówno pacjentów dorosłych jak i dzieci w wielu ośrodkach chirurgicznych, nie tylko na Śląsku.
Pan Profesor oprócz bardzo aktywnej działalności zawodowej nie zaniechał rozwoju naukowego. W 1990 roku uzyskał stopień dr hab. a w 2000 tytuł profesora nauk medycznych. Był promotorem 16 doktoratów, autorem 154 publikacji naukowych, 10 rozdziałów książkowych i 230 doniesień zjazdowych. Do ostatnich dni swojego życia realizował kolejną pasję a mianowicie udoskonalał swoją autorską i nowatorską technikę operacji deformacji klatki piersiowej.
Prof. dr hab.n.med. Józef Dzielicki wiele lat (1991-2011) pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego ds. chirurgii dziecięcej w województwie śląskim a następnie w województwie opolskim. W latach 1989-2001 aktywnie działał w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Katowicach.
Za swoją działalność naukową, organizacyjną i społeczną był wielokrotnie nagradzany prestiżowymi nagrodami i wyróżnieniami.
Profesor aktywnie działał w towarzystwach chirurgicznych: Towarzystwie Chirurgów Polskich i Polskim Towarzystwie Chirurgów Dziecięcych. Był inicjatorem i jednym z głównych organizatorów cyklicznych Polsko-Czesko-Słowackich Sympozjów Wideochirurgii. Brał również aktywny udział w szkoleniu chirurgów z Czech i Słowacji w zakresie technik laparoskopowych i torakoskopowych. Za tą działalność otrzymał tytuł honorowego członka Towarzystwa Chirurgów Czeskich i Słowackich.
Profesor był postacią nietuzinkowa. Był wizjonerem i marzycielem z tysiącami pomysłów rodzących się w jego głowie. Wiele z nich udało się zrealizować, innych nie – jednak zawsze starał się walczyć o swoje wizje, przekonania i idee.
Pozostanie w naszej, uczniów i współpracowników, pamięci jako doskonały chirurg, mistrz
i nauczyciel, jako dobry szef dbający o zespól lekarsko-pielęgniarski, jako lekarz stawiający zawsze na pierwszym miejscu dobro pacjenta. Jak powiedziała w ostatnich dniach jedna
z asystentek i uczennic Pana Profesora zawsze będziemy słyszeć na korytarzu odgłos chodaków szefa i jego radosny szczery śmiech.
Ja osobiście postaram się aby myśl i szkoła chirurgiczna Pana Profesora przetrwała, żeby miała swoich następców i kontynuatorów. Na koniec jeszcze jedna dygresja. Jak wspomniałem Profesor był marzycielem i wizjonerem. W latach rozkwitu Akademickie Centrum Chirurgii Małoinwazyjnej dla Dorosłych i Dzieci miał wizję utworzenia w Zabrzu Europejskiego Centrum Chirurgii Małoinwazyjnej. Marzył, aby na dachu tego Centrum kręciła się kula imitująca globus z napisem Minimally Invasive Surgery Centre. Miał to być symbol i ukoronowanie kariery Profesora, swoistego rodzaju pomnik na cześć jego działalności. Myślę, że nie są potrzebne żadne materialne pomniki. Jestem przekonany i głęboko wierzę, że Pan Profesor będzie miał trwały i niezniszczalny pomnik w naszych sercach i umysłach… Żegnaj szefie… Spoczywaj w pokoju i do zobaczenia po drugiej stronie…
Dr hab.n.med. Wojciech Korlacki
następca Pana Profesora na stanowisku Kierownika Kliniki